วันศุกร์ที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2554

NC - SF ยั่ว

            “...จะออนท็อปให้เลยล่ะที่รัก”  
            “ถ้าทำไม่ถูกใจ พรุ่งนี้นายไปทำงานไม่ได้แน่ ๆ ฮยอกแจ”
            ร่างเล็กยิ้มแล้วลุกขึ้นยืนเปลี่ยนท่ามาเป็นนั่งคร่อมตรงตักของทงเฮ มือเล็กค่อย ๆ ถอดเสื้อของทงเฮที่ตอนนี้กระดุมหล่นกระจายอยู่ที่พื้นอย่างช้า ๆ พอถอดเสร็จก็เหวี่ยงมันลงไปที่พื้นอย่างไม่สนใจ ใบหน้าหวานก้มประทับจูบตามซอกคอ ไหล่กว้าง แผ่นอกจนมาถึงหน้าท้อง
            ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นแล้วลุกขึ้นยืนจัดการถอดกางเกงของทงเฮออก นิ้วเรียวลูบไล้แก่นกายผ่านกางเกงในแล้วบีบมันเบา ๆ แต่ก็ไม่ยอมถอดปราการชิ้นสุดท้ายนั้นออก ทงเฮถึงกับครางฮือในลำคอด้วยความต้องการที่อัดแน่น
            “...ฮยอกแจ” ทงเฮกัดฟันเรียกเสียงต่ำ
            “ฮ่า ๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้” คนขี้แกล้งหัวเราะแล้วจัดการเกี่ยวเอาอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายบนตัวของทงเฮออก ทงเฮจูเนียร์ผงาดเด้งทันทีที่ไร้สิ่งกั้น
            ฮยอกแจมองสิ่งนั้นแล้วลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนหมด จากนั้นก็เข้าไปประกบจูบที่ปากหนาซึ่งทงเฮก็ตอบสนองได้เป็นอย่างดี ปากอิ่มบดเบียดอยู่สักพักแล้วก็ผละออก ร่างบางย่อตัวลงแล้วใช้มือเข้าครอบครองแก่นกาย
            มือเล็กรูดขึ้นรูดลงไปตามขนาดความยาว ทงเฮครางในลำคออย่างสุขสม ฮยอกแจเปลี่ยนจากมือมาเป็นปาก ทงเฮจูเนียร์ค่อย ๆ ถูกกลืนเข้าไปในปากของร่างบาง ฟันขาวขูดแท่งนั้นให้อีกฝ่ายเสียวเล่น
            “อืม...ฮยอก...ฮยอกแจ...อย่างนั้น...ฮืมมมมม” มือหนาของทงเฮสอดเข้าเรือนผมของฮยอกแจแล้วกดให้อีกฝ่ายเข้ามาสัมผัสมากขึ้น ฮยอกแจปรนเปรอสิ่งนั้นจนได้รับของขวัญเป็นน้ำสีขุ่นที่ถูกพ่นออกมาเต็มปากเล็ก
            พอตัวเองปลดปล่อยออกมา ทงเฮก็ดึงร่างของฮยอกแจขึ้นมาประกบจูบอีกครั้ง กลิ่นคาวของน้ำรักยังคละคลุ้งเต็มปากเล็ก แก่นกายที่เพิ่งปลดปล่อยออกมากลับมาแข็งขืนอีกครั้ง
            ฮยอกแจผละออกจากทงเฮแล้วมองสิ่งที่แข็งขึ้นมาอีกครั้ง ร่างบางยืนขึ้นคร่อมตักของทงเฮแล้วเอาแขนคล้องคอแกร่งของร่างสูงเอาไว้
            “เค้าจะออนแล้วนะตัว~” เสียงหวานและสรรพนามที่เปลี่ยนไปดังอ้อน ทงเฮยิ้มแล้วพยักหน้า ฮยอกแจก้มมองสิ่งที่ผงาดใหญ่โตตรงหว่างขาของตัวเองแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เรียกความมั่นใจ ก่อนจะค่อย ๆ กดตัวลงกลืนสิ่งนั้นเข้าไปในช่องทางอันคับแน่นที่ยังไม่มีการเปิดทางแต่อย่างใดอย่างช้า ๆ
            “อ๊ะ...อ๊า..อื้อ...ทะ...ทงเฮ...อื้อ...” ฮยอกแจครางเมื่อพยายามกดตัวมากเท่าไหร่แต่ก็ไม่สามารถนำเอาสิ่งนั้นเข้าไปได้ แก่นกายถูกกลืนเข้าไปเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ฮยอกแจพยายามกดตัวให้ลึกแต่ก็ทำไม่ได้ ใบหน้าหวานก้มมองดูสิ่งที่ยังคาอยู่ในช่องทางรักเพียงแค่ครึ่งเดียวนั้นแล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้าทงเฮ
            “ตัว ..เค้าเจ็บ...อ๊ะ...เจ็บ...” ยิ่งพยายามมากเท่าไหร่ ความทรมานก็ยิ่งแทรกเข้ามา หยาดน้ำใสเริ่มคลอที่ดวงตาสวย
            ทงเฮเห็นอย่างนั้นก็ใช้ลิ้นเลียที่ติ่งสีชมพูตรงเนินอกขาวแล้วขบมันจนฮยอกแจครางออกมาแต่ก็ยังไม่สามารถเอาทงเฮจูเนียร์เข้าไปภายในช่องทางคับแคบนั้นได้ ทงเฮเงยหน้าขึ้นจูบที่ปากอิ่มแล้วใช้มือจับที่แท่งร้อนของคนตัวเล็ก ก่อนจะรูดขึ้นรูดลงอย่างแรง ฮยอกแจครางอู้อี้อยู่ในลำคอ ทงเฮรู้สึกช่องทางรักของฮยอกแจกำลังคลายตัว เขาจึงค่อย ๆ ดันแก่นกายที่ค้างอยู่เข้าไปจนสุดแท่ง
            ฮยอกแจค่อย ๆ ขยับตัวขึ้นลงอย่างช้า ๆ เพื่อปรับให้ช่องทางนั้นชินกับสิ่งแปลกปลอม ถึงแม้ว่าทั้งเขาและทงเฮจะมีอะไรกันมาหลายครั้งแล้วแต่ช่องทางรักของฮยอกก็ยังคงคับแค่นเหมือนกับเพิ่งมีอะไรกันเป็นครั้งแรกเสมอ
            ทงเฮจับสะโพกเล็กเพื่อควบคุมจังหวะการขยับขึ้นลง และเมื่อจังหวะเข้าที่แล้วมือหนาก็ย้ายมาที่แท่งร้อนเล็กของร่างบางที่ส่ายไปมาตามการเคลื่อนไหว
            ฮยอกแจสะดุ้งน้อย ๆ เมื่อแท่งร้อนถูกครอบครองไว้อีกครั้ง แขนเล็กคล้องไว้รอบคอแกร่งแล้วขยับลุกแล้วนั่ง เสียงครางดังออกจากปากสีสวยไม่หยุด
            “อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อ๊ะ...ทะ...ทงเฮ...อื้อ...อ๊ะ...อ๊า...อ๊า...อ๊ะ”
            เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องเป็นจังหวะ เมื่อใกล้ถึงจุดสูงสุดฮยอกแจก็ยิ่งขยับขึ้นลงอย่างรุนแรง สติเริ่มหลุดไปเพราะความต้องการครอบงำ เสียงครางดังไม่หยุด
            “อ๊า...จะ...ไป...จะไปแล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...” ฮยอกแจควบแรงอย่างเต็มที่ ตอนนี้ร่างบางเหมือนนักขี่ม้าที่กำลังควบม้าอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะเข้าสู่เส้นชัยที่อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อม ฮยอกแจยกตัวขึ้นแล้วทิ้งตัวลงทับแก่นกายนั้นอย่างแรง
            “อ๊าาาาา!!” ฮยอกแจทิ้งตัวซบกับอกกว้างพร้อมกับปล่อยน้ำแห่งความสุขออกมาเต็มหน้าท้องแกร่ง ร่างเล็กหายใจแรงด้วยความเหนื่อยหอบ หยาดเหงื่อไหลรินมาตามไรผมสีเข้มที่เจ้าตัวเพิ่งไปเปลี่ยนมา
            ในห้องกลับมาเงียบอีกครั้งหลังจากทุกสิ่งทุกอย่างสงบลง ฮยอกแจหลับตาแล้วกอดคอทงเฮไว้แน่น ก่อนจะเบิกตาขึ้นเมื่อรู้ว่าอีกคนยังไม่ได้ปลดปล่อยออกมา
            “เค้าลืม! ตัวยังไม่เสร็จนี่หน่า” ฮยอกแจร้องแล้วดันตัวออกมามองหน้าทงเฮที่มีสีหน้าอัดแน่นไปด้วยความต้องการ ใบหน้าหล่อพยักหน้าขึ้นลง
            “งั้นเค้าทำต่อนะ” ฮยอกแจบอกแล้วทำท่าจะขยับแต่ทงเฮก็รั้งสะโพกเล็กเอาไว้ คิ้วเรียวขมวดติดแล้วมองหน้าทงเฮด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
            “ทำไม...”
            “เปลี่ยนท่า” ทงเฮพูดแล้วยกตัวฮยอกแจขึ้น ร่างบางผวารีบกอดคอแกร่งเอาไว้เพราะกลัวตก ทงเฮพาฮยอกแจมาหยุดตรงกำแพงสีขาวแล้วดันจนหลังของฮยอกแจติดกับกำแพงนั้นโดยที่ขาเล็กยังพาดอยู่ที่เอวของเขารวมถึงแก่นกายที่ยังอยู่ในตัวของร่างบาง
            “ทงเฮ!” เมื่อรับรู้แล้วว่าท่าต่อไปที่จะถูกทงเฮรักเป็นท่าไหน เสียงหวานก็เอ่ยเรียกชื่อคนรักด้วยความตกใจ
            “เปลี่ยนอารมณ์ไง เราไม่ได้ทำท่านี้กันนานแล้วนะ”
            “แต่ท่านี้มันเมื่อยนะ เจ็บหลังด้วย”
            “เร้าใจดีออก”
            “ไม่เอา ไปทำที่เตียงสิ ฉันไม่ทำนะท่านี้ ไม่...อ๊ะ อ๊า!” ฮยอกแจที่กำลังจะปฏิเสธก็เปลี่ยนมาเป็นกรีดร้องเสียงหนักเมื่อทงเฮขยับกระแทกสะโพกแล้วกดแก่นกายเข้าไปภายในช่องทางรัก แรงกระแทกที่ทำเอาฮยอกแจแทบหยุดหายใจเพราะมันเข้าไปลึกกว่าทุกครั้ง
            ทงเฮขยับอย่างหนักหน่วง แรงกระแทกทำเอาแผ่นหลังบางกระทบกับกำแพง ฮยอกแจกอดคอทงเฮไว้แน่นแล้วเชิดหน้าขึ้นระบายความเสียวผ่านเสียงหวาน
            “อื้อ...อ้า...อ๊า...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...”  
            ทงเฮขยับจนถูกจุดกระสัน เสียงหวานก็ยิ่งดังขึ้น ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน ทงเฮมองใบหน้าหวานนั้นอย่างพอใจ ช่วงล่างก็ยังขยับไม่หยุด
            แก่นกายถูกพาเข้าและออกช่องทางสีสวยอยู่นานหลายนาทีแต่ก็ยังไม่มีการปลดปล่อยใด ๆ ออกมาจนฮยอกแจเริ่มทนไม่ไหว แผ่นหลังเสียดสีกับกำแพงจนเจ็บไปหมดแล้ว
            “ทงเฮ...อื้อ...เจ็บ...อ๊า...เจ็บหลัง...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า”
            เมื่อเสียงหวานเอ่ยขอร้องพร้อมกับใบหน้าที่แสดงความเจ็บปวด ทงเฮจึงย้ายจากกำแพงไปตรงพื้นห้อง ร่างสูงจับให้ฮยอกแจนอนราบกับพื้นแล้วตัวเองคร่อมอยู่ด้านบน มือหนาจับขาเรียวข้างหนึ่งให้พาดที่ไหล่ของตัวเอง ส่วนอีกข้างก็จับให้แยกออกกว้าง
            “อ๊า...อื้อ...มะ...ไม่...อ๊ะ...ไม่ไหว...ทะ...ทงเฮ...อื้อ...เร็ว...อ๊ะ...เร็ว ๆ...อ๊า...อ๊า...” ฮยอกแจที่ใกล้จะถึงสวรรค์ส่งเสียงร้องขอให้อีกคนพาไปให้ถึง ทงเฮโหมแรงมากขึ้นและพอฮยอกแจจะปล่อยเขาก็ผ่อนลงเป็นจังหวะเนิบ ๆ เพื่อไม่ให้ฮยอกแจได้ปลดปล่อย
            “อื้อ...ทงเฮ!” ร่างเล็กมองหน้าอีกคนอย่างเหวอ ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหงุดหงิด
...จะแกล้งอะไรกันตอนนี้ รู้ไหมว่ามันทรมาน!
            “เมื่อกี้ตัวยังแกล้งเค้าเลยนะ” ทงเฮพูดแล้วยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ฮยอกแจอยากจะต่อว่าให้สมกับที่กำลังโมโหแต่ความทรมานและอึดอัดมันอัดแน่นอยู่เต็มทุกอณูของร่างกาย ร่างบางจึงทำได้เพียงแต่ปรอยตาที่คลอไปด้วยน้ำตามอง
            “ทงเฮ...”
            “ฮ่ะ ๆๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้” ทงเฮหัวเราะแล้วใส่หนักอีกครั้ง ด้วยความอัดแน่นที่มีอยู่เต็มเพียงแค่ทงเฮขยับเข้าออกไม่กี่ครั้งฮยอกแจก็ปล่อยน้ำรักสีขาวออกมา
            “ฮืมมมมมมม...” ทงเฮขยับออกแล้วกดแก่นกายเข้าอีกครั้งก่อนจะแช่นิ่งไว้เพื่อปล่อยน้ำรักออกมาเช่นเดียวกัน