อารมณ์บางอย่างถูกจุดขึ้นมาทันที ฮยอกแจรั้งท้ายทอยของทงเฮให้สัมผัสกับเขามากขึ้น ลิ้นเล็กเกี่ยวพันกับลิ้นร้อนอย่างไม่รู้จักเหนื่อย ทงเฮลูบมือวนตรงหน้าท้องเรียบแล้วเลื่อนต่ำลงมาทางช่วงล่าง
“อือออ...” เสียงครางของฮยอกแจเหมือนจะเรียกให้สติของทงเฮกลับคืนมา ร่างหนาผละตัวออกได้ทันก่อนที่เรื่องมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี ฮยอกแจที่นอนหอบหน้าแดงจากอารมณ์รักที่เริ่มก่อตัวมองใบหน้าหล่ออย่างไม่เข้าใจก่อนจะเอ่ยถามขึ้น
“หยุดทำไมล่ะฮะ...” ฮยอกแจมองทงเฮตาปรอย ริมฝีปากแดงอิ่มที่บวมนิด ๆ ทำให้ทงเฮต้องยืนหน้าไปอีกทางข่มระงับใจตัวเอง
“พี่ว่ามันไม่เหมาะสมน่ะ ฮยอกเจ็บอยู่แบบนี้ พี่คงเห็นแก่ตัวเกินไปถ้าจะทำให้เรื่องมันเลยเถิดไปมากกว่านี้”
“พี่ทงเฮ...” คราวนี้ทงเฮพลิกตัวเป็นยืนหันหลังให้เพราะแววตาออดอ้อนนั้นกำลังจะทำให้ผู้ชายที่ชื่อลี ทงเฮตบะแตก!!
“...” ฮยอกแจยู่ปากอย่างขัดใจก่อนจะดันตัวลุกนั่งแล้วเอ่ยพูดเสียงดังจนทงเฮสะดุ้ง
“พี่ทงเฮนิสัยไม่ดี!!”
“อะ..อะไร...พี่นิสัยไม่ดีตรงไหน” ทงเฮพูดตะกุกตะกักโดยที่ไม่หันกลับไปมองคนที่กำลังต่อว่าตัวเขาอยู่
...ก็อย่างที่บอกไปเมื่อกี้ล่ะครับว่าถ้าเกิดว่าหันไปตอนนี้ลี ทงเฮคนนี้ต้องตบะแตกอย่างแน่นอน ฟันธง!!! =[]=
“นิสัยไม่ดี นิสัยไม่ดีเลย!”
“พี่นิสัยไม่ดีตรงไหน?”
“ก็ที่มาทำให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ไงเล่า!!” ประโยคที่ฮยอกแจตอบกลับมาก็ทำให้ทงเฮตาเบิกโตหันขวับกลับมามองฮยอกแจจนคอแทบจะหัก
“OoO!!!”
“ฮยอกโกรธพี่ทงเฮแล้ว ชิ!! ง้อฮยอกเลยด้วย” ฮยอกแจกอดอกสะบัดหน้าไปอีกทาง ทงเฮกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อเห็นไหล่ขาว ๆ ที่โผล่ออกมาจากเสื้อตัวบาง และยิ่งคนตัวเล็กทำท่าทางอากัปกิริยาที่แสนจะน่ารักแบบนี้ ทงเฮก็แทบจะระงับอารมณ์นั้นเอาไว้ไม่อยู่
“ฮยอกจะนับหนึ่งถึงสิบ ถ้าพี่ทงเฮไม่ง้อฮยอกฮยอกก็จะไม่พูดกับพี่ทงเฮไปอีกสามวันเลยคอยดู...หนึ่ง...สอง...สาม...” คนตัวเล็กยืนคำขาดแล้วเริ่มนับ
“...”
“สี่...ห้า...หก...เจ็ด...”
“...”
“แปด...เก้า...”
“...”
“พี่ทงเฮ! ฮยอกจะนับถึง...อ๊ะ!...อื้อ” ฮยอกแจหันหน้ากลับมาว่าคนที่ควรจะง้อแต่พูดยังไม่ทันจบก็ถูกอีกฝ่ายรั้งคอเข้าไปจูบอีกครั้ง ลิ้นร้อนแทรกเข้าชิมความหวานในโพรงปากนุ่มพลางเกี่ยวเล่นกันลิ้นเล็กที่ตอบรับลิ้นของเขาเป็นอย่างดี
มือหนาบีบสะโพกมน ยิ่งออกแรงบีบฮยอกแจก็ยิ่งครางฮือ เสียงหวานครางอู้อี้อยู่ในลำคอเพราะปากกำลังแลกจูบอย่างร้อนแรง เสื้อตัวบางถูกเลิกขึ้นจนเห็นหน้าท้องขาวเนียน ทงเฮถอนปากออกแล้วกดจูบย้ำตรงปากอิ่มสีเชอร์รี่ที่บวมเจ่ออย่างเห็นได้ชัดก่อนจะกดจูบตรงคางสวยไล่มาตามลำคอขาวระหงส์ ขบเม้มสร้างรอยรักสีแดงจาง ๆ ประดับเอาไว้
“พ...พี่ทงเฮ...ฮยอก...” มือเล็กประคองใบหน้าคมคายแล้วเอ่ยเสียงสั่น ใบหน้าแดงระเรื่อจากแรงอารมณ์ ทงเฮยกยิ้มเพราะรู้ว่าคนตัวเล็กต้องการอะไร แขนแกร่งช้อนร่างเล็กของฮยอกแจขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำ
ทงเฮปล่อยให้ฮยอกแจยืนบนพื้นกระเบื้องสีขาวแล้วกดล็อคประตูห้องน้ำบานสีเข้ม ร่างหนาก้าวเข้ามาประชิดร่างของฮยอกแจแล้วอุ้มร่างเล็กขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า
“อึดอัดใช่ไหม?” ทงเฮถามยิ้ม ๆ ซึ่งคนถูกถามก็พยักหน้ารับเบา ๆ ร่างหนาหัวเราะแล้วโน้มหน้าไปกระซิบเสียงเบาข้างหูเล็ก
“งั้นพี่ช่วยนะ” พูดจบก็ขบเข้าใบหูเล็กนั้นเบา ๆ ทำเอาฮยอกแจขนลุกซู่ไปทั้งตัว ฟันขาวขบตรงริมฝีปากล่างของตัวเองแน่นเมื่อมือหนาสอดล้วงเข้าไปยังจุดอ่อนไหวใต้กางเกงตัวบางที่ปราศจากอาภรณ์ชั้นใน
“อื้อ...พ...พี่ทงเฮ...อื้อ...อ่ะ...อื้อ...” เสียงครางกระเส่าดังพร้อมกับเอนร่างของตัวเองไปพิงกับกระจกทางด้านหลัง มือเล็กจิกขอบเค้าน์เตอร์นั้นแน่น ใบหน้าสวยหวานก็เชิดขึ้นเปล่งเสียงระบายความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้
ทงเฮกระตุกยิ้มอย่างพอใจแล้วยกสะโพกของร่างเล็กขึ้นพร้อมกับดึงรูดกางเกงตัวบางนั้นจนมันหล่นมาอยู่ตรงข้อเท้าที่จิกเกร็ง แท่งเนื้อร้อนตั้งชันไปตามแรงอารมณ์ ทงเฮมองสิ่งแข็งขืนที่อยู่ในมือของตัวเองแล้วเงยขึ้นสบดวงตาหวานที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำน้อย ๆ
“พี่...ท...ทงเฮ...ร...เร็ว...เร็ว...มัน..อ่ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า” ทงเฮขยับรูดแท่งร้อน ไปตามจังหวะ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันใจคนตัวเล็กสักเท่าไหร่ มือเล็กปล่อยจากขอบเค้าน์เตอร์แล้วย้ายมาจับที่ไหล่กว้างของคนที่กำลังขยับมือรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของตนอยู่ นิ้วเรียวจิกลงบนไหล่หนาเมื่อทงเฮเร่งความเร็วตามที่เขาขอ
แท่งร้อนเริ่มมีน้ำเยิ้มออกมาจากส่วนปลายเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าร่างเล็กกำลังจะปลดปล่อยในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
“จ...จะไป..อื้อ...ล...แล้ว...พ...พี่ทงเฮ...อ๊ะ...อ่ะ...อื้อ...อ๊ะ อ๊าาาา!!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับสายน้ำแห่งความสุขที่พุ่งฉีดออกมาจากแท่งร้อนเล็กนั้นจนเต็มมือของทงเฮ ฮยอกแจซบหน้าลงกับไหล่กว้างของทงเฮอย่างหมดแรง
ทงเฮจัดท่าให้ร่างบางเอนหลังพิงไปกับกระจกแล้วเดินไปหยิบอ่างน้ำกับผ้าขนหนูสีขาวมาจัดการทำความสะอากคราบน้ำรักที่คนตัวเล็กได้ปลดปล่อยออกมา ฮยอกแจปรือตาขึ้นมองคนที่กำลังเช็ดคราบน้ำสีขาวขุ่นตรงซอกหว่างขาของตัวเอง
“เหนื่อยจังเลย...” เสียงหวานเอ่ยขึ้น ทงเฮเงยหน้าขึ้นยิ้มแล้วเอาผ้าไปชุบน้ำมาเช็ดทำความสะอาดต่อ ทำจนเสร็จแล้วจึงยกสะโพกเล็กขึ้นเพื่อดึงกางเกงที่หล่นคาอยู่ตรงข้อเท้าเล็กขึ้นมาใส่ดังเดิม
ฮยอกแจมองมือที่กำลังผูกเชือกกางเกงให้ตัวเองอยู่ซึ่งมันสั่นอย่างเห็นได้ชัด ฮยอกแจมองไล่ขึ้นมายังใบหน้าคมที่มีสีหน้าราวกับอึดอัดกับอะไรบางอย่างอยู่ ปากหนาขบเม้มเข้าหากันแน่นจนอดเป็นห่วงไม่ได้
“พี่ทงเฮ”
“หือ?”
“พี่...เอ่อ...พี่ไม่อึดอัดเหรอฮะ...”
ทงเฮส่ายหน้าเป็นคำตอบพร้อมกับระบายยิ้มจาง ๆ ให้ ฮยอกแจเหลือบไปมองยังช่วงล่างของคนที่เพิ่งส่ายหน้า ซึ่งตรงจุดนั้นมันกำลังพองตัวดันออกมาจนเห็นได้ชัด มือเล็กแตะที่แขนแกร่ง เพียงแค่แตะเบา ๆ ก็ทำให้คนที่มีอารมณ์อัดแน่นแต่พยายามข่มใจถึงกับสะดุ้งเฮือก
“เอ่อ...ฮยอก...”
“ให้ฮยอกช่วยพี่นะ” ทงเฮแทบสติแตกเมื่อได้ฟังน้ำเสียงหวาน ๆ กับได้เห็นดวงตาคู่สวยที่มองมาอย่างมีความหมาย ร่างหนาสูดหายใจเข้าออกอย่างช้า ๆ พยายามระงับความต้องการของตัวเองอย่างเต็มที่
“ม...ไม่ต้องหรอก พี่ก็ไม่ได้อึดอัดอะไรมากมายขนาดนั้น...อืม พี่ว่าพี่พา ฮยอกออกไปด้านนอกดีกว่า ฮยอกจะได้นอนพักผ่อน” สาบานได้ว่าสิ่งที่พูดออกไปนั้นตรงข้ามกับความรู้สึกในตอนนี้ของทงเฮอย่างสุด ๆ พอพูดจบประโยคนั้นทงเฮก็ช้อนร่างของฮยอกแจขึ้นแล้วพาออกมายังเตียงสีขาว
ทงเฮวางร่างเล็กลงบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมห่มตรงหน้าอก คนป่วยคว้ามือหนาแล้วเอามาวางไว้ตรงแก้มของตัวเอง
“จะไม่ให้ฮยอกช่วยจริง ๆ เหรอฮะ” พูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อน ๆ คนถูกอ้อนหัวเราะออกมาแล้วโน้มใบหน้าลงมาใกล้จนปลายจมูกของทั้งคู่ชนกัน
“ตอนนี้ติดเอาไว้ก่อน ไว้ฮยอกหายเมื่อไหร่พี่ค่อยทวงคืนก็แล้วกันนะ” พูดพลางจูบเบา ๆ ตรงมุมปากสีสวย ก่อนจะละใบหน้าออกมายืดตัวขึ้นตรง
“พี่ทงเฮ”
“นอนพักซะนะครับจะได้หายไว ๆ”
“...”
“พี่จะได้ทวงสิ่งที่ติดไว้จากฮยอกสักที” ทงเฮพูดกลั้วรอยยิ้มพลางส่งสายตาหยอกล้อให้คนตัวเล็ก ฮยอกแจพยักหน้าแล้วฉีกยิ้มกว้างก่อนจะหลับตาพริ้มรับสัมผัสอ่อนโยนจากทงเฮที่จูบเบา ๆ ตรงหน้าผากของตัวเอง
“ฮยอกรักพี่ทงเฮนะฮะ รักมาก มากที่สุด”
“เหมือนกันครับ” ทงเฮยิ้มตอบแล้วลูบเรือนผมนุ่ม รอจนกระทั่งฮยอกแจเข้าสู่ห้วงนิทรา ทงเฮจึงรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ จัดการกับสิ่งที่ยังคั่งค้างอยู่ในตัวด้วยสองมือของตัวเอง
*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*
